Books Little Man, What Now? Online Free Download

Declare Books During Little Man, What Now?

Original Title:	Kleiner Mann – was nun?
ISBN:	0897330862 (ISBN13: 9780897330862)
Edition Language:	English
Characters:	Johannes Pinneberg, Emma Mörschel, Mia Pinneberg, Emil Kleinholz, Holger Jachmann, Mr. Lehmann, Joachim Herlbutt, Horst Pinneberg, Mr. Spannfuss, Franz Schlüter
Setting:	Berlin,1930(Germany) Ducherow,1929(Germany)

Little Man, What Now?

Hans Fallada

Paperback | Pages: 384 pages

Rating: 3.99 | 3564 Users | 316 Reviews

Mention Of Books Little Man, What Now?

Title	:	Little Man, What Now?
Author	:	Hans Fallada
Book Format	:	Paperback
Book Edition	:	Deluxe Edition
Pages	:	Pages: 384 pages
Published	:	August 30th 2005 by Academy Chicago Publishers (first published 1932)
Categories	:	Fiction. European Literature. German Literature. Classics. Cultural. Germany. Historical. Historical Fiction

Relation Concering Books Little Man, What Now?

Τhere is no mercy!

Fallada, belongs to the Neue Sachlichkeit (New Objectivity) art movement, a form of realism that surpasses the 19th-century naturalism, and honestly took me aback. The way the author narrates the events is neither raw nor cold, it is indeed shockingly and heartbreakingly simple, but ends up being a blow to the heart. The impact of straightforward truth can be immense. In the end, reality can become the most masterful horror novel. And there is no end to the realistic nightmares, because how can one keep escaping reality?

Sonny Pineberg and his girlfriend Lamchen are expecting a baby. They get married and begin their shared life, in Germany, in the early 1930s, a Germany that is plagued by economic crisis, where unemployment, political instability and the rise of Nazism make the everyday life hectic and almost unbearable.

And in this chaotic world, the young, adorable couple struggles to maintain their optimism, and do their best to stay together, united and strong, for themselves and their baby.

Δεν υπάρχει έλεος. O Φάλλαντα ανήκει στο λεγόμενο ρεύμα της Νέας Αντικειμενικότητας (Neue Sachlichkeit), ένας είδος ρεαλισμού που υπερβαίνει σε σκληρότητα τον νατουραλισμό του 19ου αιώνα και με βρήκε απροετοίμαστη. Δεν είναι ωμός, δεν είναι ψυχρός, αντιθέτως είναι σοκαριστικά απλός ο τρόπος που εξιστορεί τα γεγονότα. Με τρόπο απλό, λιτό κατανοητό. Και καταλήγει να είναι μια μαχαιριά στην καρδιά. Όλη αυτή η αλήθεια. Τελικά η πραγματικότητα μπορεί να γίνει το αριστοτεχνικότερο μυθιστόρημα τρόμου. Και δεν υπάρχει τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη. Γιατί πώς να ξυπνήσεις, όταν δεν κοιμάσαι;

Ο Σόνυ Πίνεμπεργκ και η κοπέλα του η Λάμχεν περιμένουν παιδί. Παντρεύονται και αρχίζουν την κοινή τους ζωή, στην Γερμανία των αρχών του 1930, στην Γερμανίας της οικονομικής κρίσης, όπου μαστίζει η ανεργία, η ακρίβεια, η ανασφάλεια, η πολιτική αστάθεια και η άνοδος του ναζισμού. Και μέσα σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο, αυτοί ελπίζουν, και κάνουν το παν για να μείνουν μαζί, δεμένοι και δυνατοί, για τους εαυτούς τους και το μωρό που έρχεται. Τόσα βιβλία έχω διαβάζει για την Δημοκρατία της Βαϊμάρης και την άνοδο του 3ου Ράιχ, αλλά μόνο τώρα, διαβάζοντας αυτό το μυθιστόρημα, κατάλαβα σε βάθος, τί συνέβαινε εκείνη την εποχή στην Γερμανία. Και με τρόμο διαπιστώνω πως αν τον Σόνυ τον έλεγαν Γιάννη και την Λάμχεν Μαρία, θα μπορούσε αυτή η ιστορία να εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 2016 κι όχι στο Βερολίνο του 1932. Κι αυτό είναι που με κάνει να αισθάνομαι τον πιο πρωτόγνωρο και αυθεντικό τρόμο. Για όλους μας.

Πρώτα από όλα ήταν τέτοια τα ποσοστά της ανεργίας, όπου αυτομάτως όλοι οι εργαζόμενοι, είτε εργάτες, είτε εργατοϋπάλλοι ήταν αναλώσιμοι και έρμαια του εργοδότη. Κανένας νόμος, κανένα σωματείο, κανένα κοινωνικό σύστημα πρόνοιας δεν μπορούσε να προστατέψει και να εγγυηθεί για το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων. Με ένα φύσημα από απλός μικροαστός κατέληγες άστεγος στα παγκάκια, με τους μισούς να σε κοιτούν με οίκτο και τους υπόλοιπους να σε βρίζουν ως βάρος της κοινωνίας. Στο πάρκο Tiergarten του Βερολίνου μαζεύονται οι άνεργοι:

“Πολυάριθμοι άνθρωποι ήταν συγκεντρωμένοι εκεί, ντυμένοι στα γκρίζα, με βαθουλωμένα πρόσωπα. Άνεργοι άνθρωποι, περιμένοντας για κάτι, χωρίς ούτε κι οι ίδιοι να ξέρουν τί ακριβώς, γιατί πλέον ποιος έβρισκε δουλειά; Απλώς κάθονταν ολόγυρα, χωρίς κάποιο σχέδιο. Τα ίδια χάλια θα ήταν κι αν έμεναν σπίτι, οπότε γιατί να μην στέκονταν εκεί πέρα; Δεν είχε νόημα να γυρίσουν σπίτι αφού πάντα εκεί κατέληγαν, άθελά τους, κι είχαν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους.”

Αλλά κι όσοι εργάζονται υπόκεινται σε τόσους εξευτελισμούς, εκβιασμούς και ταπεινώσεις, το δε βύσμα έπεφτε σύννεφο, και χωρίς αυτό, ελπίδα για μισθό και μεροκάματο ήταν εκτός συζήτησης, εκτός κι αν καποιος αποφάσιζε να ασχοληθεί με παρανομίες και κομπίνες:

“Συστατικές επιστολές: Άχρηστες. Ικανότητα: Άχρηστη. Καλή εμφάνιση: Άχρηστη. Ταπεινότητα: Άχρηστη. Όλα ήταν άχρηστα εκτός από την μεσολάβηση ενός τύπου σαν τον Γιάχμαν” (σσ: που έχει το κονέ).

Τα δε αφεντικά; Δε θέλω να σχολιάσω για να μη βρίσω θα αφήσω να μιλήσει το απόσπασμα:

“- Σας παρακαλώ συγχωρέστε με κύριε Σπάνφους, το παιδί μου ήταν άρρωστο χτες το βράδυ και έτρεχα να βρω νοσοκόμα...
Τους κοίταξε απελπισμένος.
- Α, το παιδί σου, είπε ο Σπάνφους. Ώστε αυτή τη φορά ήταν το παιδί σου άρρωστο. Πριν τέσσερις βδομάδες, ή μήπως δέκα; έπαιρνες συνέχεια άδεια εξαιτίας της γυναίκας σου. Υποθέτω πως σε δύο εβδομάδες θα πεθαίνει η γιαγιά σου και σε κάνα μήνα θα σπάσει η θεία σου το πόδι της.
Σώπασε για λίγο και ξαναπήρε φόρα:
-Η επιχείρηση δεν ενδιαφέρεται για την προσωπική σου ζωή. Τα Μάντελς (σσ πολυκατάστημα ρούχων και αξεσουάρ) δεν ενδιαφέρονται για την ιδιωτική σου ζωή. Κανόνισε να ασχολείσαι με τα μικροπροβλήματά σου αφού σχολάσεις.
Ακόμα μια παύση κι έπειτα:
- Η επιχείρηση σου εξασφαλίζει την προσωπική σου ζωή, κύριε! Η επιχείρηση έρχεται πρώτη, δεύτερη και τρίτη. Μετά από αυτήν κάνε ό,τι θες. Αναλαμβάνουμε το βάρος να σου παρέχουμε το καθημερινό σου ψωμί. Κατάλαβέ το αυτό. Χάρη σε εμάς ζεις. Τον μισθό σου ξέρεις να τον τσεπώνεις πάντα στην ώρα του στο τέλος του μήνα”

Τί να πω; Καθίκια. Ε καθίκια. Τελικά δεν κρατήθηκα κι έβρισα.

Και πόσος ήταν αυτός ο μισθός; 200 μάρκα. Έψαξα να βω πόσο αντιστοιχεί αυτό το ποσό σε σημερινά ευρώ αλλά μπόρεσα να βρω μόνο μια αντιστοιχία του ράιχμαρκ του 1938 με το δολάριο του 1938 κι από εκεί βρήκα έναν μετατροπέα, όχι πολύ αξιόπιστο με τον οποίο έκανα την αντιστοιχία από δολάριο του 1938 σε σημερινό δολάριο κι από εκεί την μετατροπή σε σημερινά ευρώ. Τα υπολόγισα κάπου στα 900 ευρώ σημερινά. Στο περίπου και κατά προσέγγιση. Σε κάποιο σημείο η Λάμχεν κάνει μια λίστα με τα μηνιαία έξοδα και αναφέρει τα εξής:

62 μαρκα το μηνα για τρόφημα = 250 ευρώ
ασφάλιση και φόροι 31,75= 150 ευρώ
εισητήρια 9 =35 ευρώ
ηλεκτρικό 3 = 11 ευρώ
ρουχα - εσώρουχα 10 = 48 ευρώ
τσαγκάρης 4 =17 ευρώ
Yπόλοιπα 73,25 (καθαριστικά τσιγάρα νοίκι κτλ) = 353 ευρώ
απρόβλεπτα έξοδα 3 = 11
σύνολο 196 = 875 ευρώ
και μένουν για αποταμίευση 4 μάρκα = 17 ευρώ
200 μάρκα = 892 ευρώ.

Και κάπου εδώ θα μπορούσε κάποιος να σχολιάσει το πόσο άδικο είναι όταν μια χώρα ξέρει πόσο δύσκολο είναι επιβιώσει μια οικογένεια με παιδί, με τέτοιο μισθό, σήμερα, να πρέπει να ζήσουν οικογένειες στην Ελλάδα με 800 ή 500 ή ακόμα και κάτω από 400 ευρώ. Αλλά δε θα σχολιάσω, θα κρατήσω επίπεδο και δεν θα βρίσω. Α στο διάλο. (Δεν μπόρεσα τελικά).

Αυτό το βιβλίο θα το πρότεινα σε όλους. Όσοι μπορούν να βρουν μια αγγλική μετάφραση αν δεν ξέρουν γερμανικά. Λέει αλήθειες. Σε γεμίζει οργή. Ξεσκεπάζει την υποκρισία. Αλλά είναι γεμάτο και από τρυφερότητα. Ανθρωπιά. Δεν δίνει ελπίδα. Δεν προσφέρει λύσεις. Αλλά βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Σε κανέναν λαό δεν αξίζει τόση δυστυχία. Κανένας λαός δεν θέλει αυτήν την εξαθλίωση. Τότε γιατί τα κάνουμε όλα αυτά ο ένας λαός στον άλλο; Γιατί η κοινωνίες να είναι δομημένες επάνω στην αρχή της ανισότητας; Γιατί οι δυνατοί να πρέπει να τσακίζουν πάντα τον αδύναμο; Πόση πίεση μπορεί να αντέξει ένας λαός πρίν τραβήξει στα ακρα κι αρχίσει να αναζητά αποδιοπομπαίους τράγους;

Πάντως αυτό που κατάλαβα είναι πως πλέον όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και κατηγορούν τους άλλους και υποκρίνονται τους σωστούς, από τους θώκους και τις θέσεις ισχύος που κατέχουν, θέλουν απλώς να κάνουν τον αδύναμο, τον φτωχό να νιώσει ένοχος ενώ δεν είναι για να συνεχίσουν να τον τσακίζουν. Κι όπως αναφέρει κι ο συγγραφέας στο βιβλίο:

“Η φτώχεια δεν είναι απλώς εξαθλίωση. Η φτώχεια είναι αδίκημα, η φτώχεια είναι ρετσινιά, η φτώχεια είναι αιτία ενοχής”.

Α σιχτίρ, πάω να μετρήσω την πίεσή μου, καθόλου καλά δεν είμαι...

Rating Of Books Little Man, What Now?

Ratings: 3.99 From 3564 Users | 316 Reviews

Judgment Of Books Little Man, What Now?

Τhere is no mercy! Fallada, belongs to the Neue Sachlichkeit (New Objectivity) art movement, a form of realism that surpasses the 19th-century naturalism, and honestly took me aback. The way the author narrates the events is neither raw nor cold, it is indeed shockingly and heartbreakingly simple, but ends up being a blow to the heart. The impact of straightforward truth can be immense. In the end, reality can become the most masterful horror novel. And there is no end to the realistic

Set during the lead up to Nazism in Germany in the 1930s, this novel focuses on the "little man," an ordinary guy & his wife, and how they struggle to get by. Both Johannes, a/k/a Sonny (his wife's nickname for him) and Mia (a/k/a Lambchen) are characters you care deeply about, and whose efforts simply to get by, are both heartrending and at times comical. Fallada's descriptions of their interactions are truly the best "newlywed" experiences I've ever read. Hitler makes no appearance in this

I was surprised how much this bitter sweet narration did move me. The prose is clear without any embellishment, sometimes appearing even a bit naive and this works marvellously for the sobriety and hardship of the time of the Great Depression in Germany shortly before the seizing power of the Nazis. There is no need for emotional description of selfpity, the objectivity of the writing style speaks for itself.The book is about the (hopeless) struggle of the little people to get on in life without

1931, Berlin. The Weimar Republic is in its death throes, the Nazis inexorable rise to power creeps on, and Johannes and Emma Pinneberg are newly married with a baby on the way. While Emma, affectionately known as Lammchen by Johannes has some Communist sympathies, they are by and large apolitical. This novel more than anything is about survival in a harsh world where nobody really cares or even notices if you fall behind. Throughout the story they struggle to be employed, find decent housing,

I read this book years ago, but I'm thinking on it now. I would love to read it again, though another of his works is awaiting my attention on my book shelf. But there are few pieces of literature that I have read that really get to the entrapment of poverty without feeling preachy. The Jungle, by Sinclair, doesn't quite succeed in this respect, though I think that it too is incredible in its story telling to be entirely believable to most readers. And Hunger, by Hamsun, isn't about entrapment

This is a tender story of a young couple living in Germany during the economic hard times between the two world wars. We watch them slip from starry-eyed, working class youth to impoverished, crushed young parents desperately clinging to their mutual love to survive. The characters, the dialogue, the emotions were beautifully drawn with simplicity and clarity

What a well written story, that was not at all like I expected it to be going in. This was selected for a book club discussion, and I was expecting some dark, depression story, yet the relationship of the characters in this book was very touchy, often humorous, and very engrossing. Amazing how well the author was able to capture the relationships and thoughts of people, and amazing how little has changed in the last 80+ years since this was written. Human nature stays the same.